Mijn eerste les / werkweek!

Beste beste mensen, ten eerste bedankt voor jullie reacties. Blijf ze vooral plaatsen! Zo zal ik me namelijk niet door Nederland vergeten voelen!

Eerst ga ik jullie iets vertellen over het gast gezin waar ik leef. Ik woon bij de familie Asoka, ze beschikken over aardig wat grond en het huis groot, zelfs voor blankhuiden. Het huis staat in het dorpje Payagala, dit is een klein dorpje net onder de stad Kalutara. ( Zoek het even op, op google earth if you care! ).

Het huis staat hoogstend 3 meter van de treinrails, en als de trein langs komt trilt vrijwel heel het huis. Ik vind dit tot nu toe erg vermakelijk en ik denk ook niet dat dit gaat veranderen. De treinen zien er trouwens uit zoals jullie misschien wel kennen van TV. Oude geroeste treinstellen met Sri Lankanen die uit de ramen en deuren hangen.

Toen ik terug kwam van mijn eerste werkdag, stonden er allemaal koeien ( gewoon loslopend, kun je door heel het land vinden ) op de rails waar ik over moest steken. Dit is geen oversteek plaats zoals we die in Nederland kennen, nee dit is gewoon het spoor waar je over heen kunt lopen!

Het stuk waar ik overheen liep was toen bezet door een 10 koppen tellende koeien bende. Ik dacht bij mezelf, ik doe gewoon alsof ik ze niet zie en loop er dwars doorheen, and so i did. Ik hoop dat jullie een beetje een beeld kunnen vormen bij deze beschrijving, want het was wel een lachertje waard.

Ik merk dat ik af begin te dwalen dus ik ga gewoon een beschrijving van mijn doorsnee dag geven.

Ik sta op om half 7, je leest het goed 6:30. Pest pokken vroeg voor mijn luie zieltje. Als ik op sta met een eenzaam gevoel, weet ik dat ik altijd een goed gesprekje aan kan knopen met de gekko's ( kleine hagedisjes, circa 10cm ), de soms heen en weerschietende kakkerlakken of de schijnbaar complete mierenkolonie. Waarschijnlijk door de hoge vochtigheidsgraad in de doucheruimte, hebben deze creaturen besloten de ruimte met me te delen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat jullie denken dat deze douche een absolute nachtmerrie is, dit viel wel mee na de eerste keren namelijk.

Als ik klaar ben met mijn restauraties en ochtendrituelen, nuttig ik een ontbijtje die dat Lanka ( de huisvrouw ) voor me heeft klaar gemaakt. Als dit erop zit loop ik uit de achterdeur, geef ik een passerende koe een aai over de bol en pak ik de bus.

DE SRI LANKAANSE BUS, ik reis elke ochtend op deze manier en het is elke keer weer anders. In tegenstelling tot Nederland is er geen tijdschema en moet je gewoon op een bus zien te springen. Ik zeg hier springen, omdat de bussen soms niet eens compleet stilstaan! Het vergt dus de nodige know how, en ik heb het moeten leren door het te doen. Sri Lankaanse bussen zijn voertuigen die absoluut niet op de nederlandse weg toegelaten zouden worden. Typ Sri Lankan Bus op google in, als je een plaatje vind dat niet lijkt op een uitgebrand wrak door een bomaanslag, zul je begrijpen wat ik bedoel.

De rijstijl van de chauffeurs is ook een apart hoofdstukje waard. Zij kennen zichzelf elk recht op voorang toe, en verkeersregels lijken in zijn totaliteit te ontbreken. Bijvoorbeeld: Bussen halen hier 3 auto's tegelijk in, in een naar linksbuigende bocht. Dit houdt in dat ze GEEN idee hebben wat er op de andere baan rijd, buiten het gezichtsveld!

Het lijkt dan ook alsof de rest van het verkeer de tiranie van de bussen accepteerd en vrijwel altijd voor ze uitwijkt. Werkelijk je moet dit zien om te geloven.

Toch ben ik erg gecharmeerd van mijn dagelijkse busritten. Bijvoorbeeld op weg naar dit internet cafe om ongeveeer 5 uur. Het regent een beetje, maar dit is heerlijk warme regen waardoor je je eigenlijk alleen maar beter voelt. De bussen hebben altijd open deuren en het is de gewoonste zaak van de wereld om deuropeningen te staan van deze beesten. En hier ben ik dan dus ook gek op, lekker je hoofd naar buiten steken met 60 Km per uur, en een heerlijke verkoelende wind en waterhoos over je heen krijgen. Het zal vreemd klinken in de oren van mensen, waar het nu 10 graden is, maar hier is het geweldig.

Timon kap is over je klote bussen, pfff oke.

Ik geef les op de Muslim High School in Kalutara. Vergeet elk voor oordeel dat je hebt over westerse moslims, want in Sri Lanka zijn het de meest ijverige en gedisciplineerde mensen die er zijn. For real.

Ik ben Docent in engels, en ik geef les aan studenten van 8 tot 18.

Op mijn eerste dag was ik eerlijk waar, best zenuwachtig. Dit mede omdat het gene gebeurde waar ik een beetje bang voor was. Ik stond namelijk mijn eerste les al alleen voor de klas!!.

Dit met de voorafgaande dialoog:

Timon: Well sir, what is it that you exactly expect of me, how would you like me to shape the leassons?

Mr Unais ( supervisor ): Well Timon i don't know, do something, just improvise. They'l like it.

Ja daar sta je dan. Gelukkig ging het me allemaal erg goed af. Even een leuk detail. Als je als leraar zijnde de klas betreed, gaan alle leerlingen staan en zeggen in koor: Good morning sir!.

Als je terugdenkt aan onze middelbare schooltijd, vond ik dit toch aardig verrassend. Maar ik zou liegen als ik zeg dat ik het niet leuk vind:D. Het zelfde geld trouwens voor als de les over is en je het lokaal verlaat, ze staan op en zeggen: Thank you sir.

Als jullie denken aan Timon die voor de klas staat, denk dan niet aan de onverschillige doch lieve Timon die jullie kennen. No sir, hier ben ik Master Tim ( is makkelijker ) Gekleed in spijkerbroek en bloes in de broek!!, met bril en al. Ik zie er echt heel erg lerarig uit, that's a fact. Eigenlijk bevalt deze look me wel!!, maar dan vooral voor een klas.

Mijn eerste klas was een klas van 14 jarige jongens en meisjes. Ik leer ze vooral hoe je op een goede manier engels moet praten. Ik breng ze dit bij door uit te leggen hoe ze verhalen voor moeten lezen. Vaak zeg ik voordat ze beginnen. Don't be afraid, don't be shy and speak out loud! Vooral de meisjes waren in het begin heel erg verlegen en hadden de grootste moeite met hardop voorlezen.

Ik had in Nederland een paar Engelse printeboeken gekocht. Deze vallen erg in de smaak, zelf bij de 18 jarige echt waar! Dit vooral omdat ze heel het jaar maar 1 boek per vak krijgen.

Voor 1 klas ben ik nu een engels toneelstuk aan het schrijven, aangepast op hun niveau van spreken. Deze klas is 14 jaar oud, en ze hebben er blijkbaar heel erg veel zin in.

Toen ik voor het eerst les ging geven aan de 18 jarige, was ik toch wel een tikkeltje zenuwachtig. Dit verdween echter toen ze allemaal opstonden toen ik het lokaal betrad. Ik was erg zeker van mezelf, en het was eigenlijk de beste les tot nu toe.

Even een klein detail, als mensen tegen me zeggen: Timon je bent eigenlijk best kort, dan zeg ik standaard: Ja, ik ben een sri lankaan wat kan ik er aan doen. Ik ging er tot nu toe dus ook van uit dat ik lang, of in ieder geval gemiddelde lengte zou zijn in Sri Lanka. Ik beken bij deze dat ik een beetje bedrogen uit ben gekomen! Er was maar 1 jongen even groot als ik in de oudste klas, en de rest was gewoon langer!

Bij deze beken ik dus aan de wereld dat ik eigenlijk ook in Sri Lanka een niet al te grote Sri Lankaan ben:D. Maargoed it won't kill me.

Ik weet niet goed hoe ik het lesgeven nog beter moet beschrijven, ik hoop dat jullie met deze beschrijving een beetje een beeld kunnen vormen.

Mensen het spijt me maar de foto's komen pas eind van dit weekend!!!!, De meeste foto's zijn namelijk door andere gemaakt en die moet ik nog toegestuurd krijgen.

Ik werk van 7:30 tot 13:30 op de school, dan ga ik naar huis. Thuis nuttig ik een lunch en fris ik mezelf even op. Hierna ben ik vandaag voor het eerst om 3 uur naar het weeshuis gegaan. Dit weeshuis zou oorspronkelijk mijn enige stageplek zijn in Sri Lanka. Ik ben heel erg blij dat dit niet het geval is.

Het weeshuis is een mooie plek. Het staat op een schitterende locatie, en de voorzieningen zijn voor Sri Lankaanse standaard erg goed. Echter, ik mag de baas, Brother Arul TOTAAL NIET!. Ik spreek voor vele als ik zeg dat het een ongeintresseerde onbetrokken sacherijnige onverschillige dikke luie man is. Too badd, maarja can't have 'em all.

Ik heb vandaag 2 uur in het weeshuis door gebracht, de kinderen zijn erg leuk maar er zitten een paar duidelijke probleem gevallen tussen. Ik heb er een uurtje engels les gegeven, en mijn les eindigde met tafarelen als: Kindjes van het Schoolboord afhalen en achter ze aan rennen om ze terug te halen naar het lokaal. En damens en heren, dit ging om een klas van slechts 3 kinderen. Kan je nagaan haha.

Dit alles staat natuurlijk in schraal contrast met de ijzere discipline in de Muslim school.

Verder heb ik nog even gevoetbald met de oudere jongens en ben ik om 5 uur naar huis gegaan. Thanks to bodyline denken heel veel dat ik in een worstel team zit en wordt ik constant uitgedaagd tot een groundspar, dit is gewoon een beetje rond stoeien op de grond. En de meeste die me kennen zullen eigenlijk al weten dat ik dat heel leuk vind.

1 probleem waar ik al vanaf dag 1 mee worstel, is het feit dat mensen denken dat ik hun taal spreek maar dit doe ik niet. Ik lijk namelijk gewoon Sri Lankaans dus mensen verwachten dat ik met ze kan praten!

Dit gaf me vooral de eerste paar dagen een erg ongemakkelijk gevoel als ik met blankhuiden op het strand liep. De lokale bevolking keek me aan en wisten duidelijk niet wat mijn rol was. Na een tijdje heb ik dit gewoon geaccepteerd en is skitta hebben de kuur. Als nu iemand in het Sinhala tegen me begint te ratelen zeg ik gewoon: Sorry I'm english i don't speak Sinhala.

People, ik ga er weer een eind aan breien want de flikkerende TL buizen en op hoge touren draaiende airconditioning are killing me.

Zondag A.S. Heb ik waarschijnlijk alle foto's die ik wil plaatsen. Tot dan mensen, en ik wil nog even duidelijk maken dat ik het echt leuk vind om jullie berichtjes te lezen!

Tot snel,

Timon