Mijn verdere verblijf in Sri Lanka

Beste mensen,

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik een degelijk verhaaltje heb geschreven. In de eerste weken kostte het me weinig moeite alle gebeurtenissen vol enthousiasme neer te pennen, maar na de ontmoeting met mijn familie deed de rest er qua spektakel een beetje aan onder.

Ook heb ik tegen deze tijd ongeveer alle bezienswaardigheden in Sri Lanka wel gezien en heb ik zelfs al 2 dingen herhaald! Ja in feite is het verspilling van mijn schaarse Rupees, maar aangezien ik helemaal alleen woon en werk hecht ik toch wel enige waarde aan de sociale contacten in het weekend.

Maargoed, dat ik niks heb geschreven betekend natuurlijk niet dat ik ook niks uitgevoerd heb. Laat ik beginnen over een projectje dat ik heb opgezet.

Een tijdje geleden heb ik een aanvraag voor sponsering ingediend bij het ' Hopjesfonds'. Dit is een fonds gerelateerd aan de HHS, en volgens mij heb je er alleen toegang toe als je een schoollid bent.
Ik had een plan van aanpak en een begroting geschreven. Geloof het of niet maar het plan werd geaccepteerd en er werd mij een bedrag van 770 euro toegezegd. Dit is in euro's al veel, maar in Rupees is het 130.000 RS en het zal me niet verbazen als je er een klein maar degelijk huis van kan bouwen.

Dinsdag heb ik samen met het schoolhoofd en de supervisor inkopen gedaan. We hadden van tevoren uiteraard een lijst op gesteld, die luidde als volgt:

- 25 plastic stoelen
- 15 houten tafels met bijpassende stoelen
- 5 whiteboards
- 2 Plafon ventilators
- 1 metalen kast
- 24 whiteboard markers.

Alle items werden op verschillende plaatsen in de stad gekocht. Het dynamische duo hield een 3 wieler aan die ons voor de rest van de middag door de stad gereden heeft. De 15 tafels werden niet in een winkel gekocht. Tot mijn verbazing reden we ver de achterbuurt van Kalutara in, om hier een kleine ' weldingshop ' te vinden. De heren hadden al eerder zaken gedaan met deze winkel en benoemde ze vertrouwenswaardig. Omdat ik enigsinds vertrouwen heb in mijn supervisor besloot ik een bedrag van 60.000 Rupee in advance te betalen. Ze hadden dit nodig om de materialen te kopen waarvan ze de spullen in elkaar zouden timmeren.

Van deze ghetto welders werd de overstap naar een meubelgroothandel snel gemaakt. de 25 stoelen kochtend we bij een winkel die te vergelijken is met elke grote meubel winkel in Nederland, maar dan op z'n Sri Lankaans.

Er werd dus nauwelijks iets gedaan aan presentatie van de goederen, het was in feite gewoon een groot magazijn met slim geplaatste spotlights.

Het hele process duurde ongeveer 2 uur en ik heb allemaal nieuwe delen van de stad gezien. Op de 2 Plafonventilators na worden alle goederen deze week bij de school afgeleverd en als alles er is, zal ik het allemaal eens mooi op de foto zetten.
Ik was erg blij met het feit, dat ik door een simpele aanvraag te schrijven, zoveel concrete dingen kon doen. De kinderen zijn dan ook oprecht heel blij met alle spullen. Ik heb het namelijk niet zomaar gedaan. De reden dat ik dit projectje gestart ben is vooral omdat in heel veel klassen leerlingen op de grond of bij elkaar op schoot zitten, en dat is natuurlijk geen doen.

Je zou misschien denken dat dit wel genoeg filantropisch machtsvertoon was voor 1 week, maar niets is minder waar. Bij mijn blanke achterban in Nederland
(Dankje oudjes), heb ik een bedrag van 400 euro losgepeuterd voor mijn biologische familie. Dit staat ongeveer gelijk aan 60.000 Rs.-

Ik ga dit bedrag natuurlijk niet los en voor de lol geven. Samen met mijn zus heb ik een goed bestedingsplan opgezet. Mijn zus heeft tot nu toe saai, zwaar en geestdodend naaiwerk gedaan in een regeringsfabriek.

Haar droom was echter om kleding ontwerper te worden, maar de kosten van deze opleiding lagen nooit binnen haar bereik. Van dit geld kan ze dus mooi haar nieuwe opleiding betalen! Dit is naar mijn mening een erg zinnige investering, omdat ze met een betere opleiding zelf meer geld kan verdienen en zo dus onafhankelijk van wie dan ook, voor zichzelf en haar naasten kan zorgen

Ik ga het geld morgen op haar bankrekening storten. Het gene waar ik wel mee in me maag zit, is dat ze een vriendje heeft waarvan ik niet helemaal zeker weet of hij te vertrouwen is. Ik ken de jonge amper, en kan ook nauwelijks met hem communiceren. Hij heeft nog geen verdachte signalen afgegeven, maar je weet het nooit. Bovendien kunnen mensen heel gek gaan doen als het op geld aan komt, dit geldt volgens mij zelfs voor mensen die al geld hebben.

Maarja, ik duim gewoon op een goede afloop en ik heb er ook eigenlijk alle vertrouwen in.

Van dit geld kan me zus ook een aantal jaar een Spoken English class volgen. Dit is niet alleen om haar communicatie met mij te verbeteren, maar het heeft eigenlijk alleen maar voordelen als je de engelse taal beheerst.

Ook kopen we 2 matrassen voor het huis van mijn moeder en zus. En dan heb ik ook nog eens electriciteit laten instaleren in het huisje. Ze waren nagenoeg de enige in het dorp die dit niet hadden.

Het bedrag dat uiteindelijk overblijft is gewoon om de rekening een beetje te spekken. De laatste keer dat ik op Ganga's afschriften keek had ze nog 314 Rs op haar rekening staan. Dit is ongeveer 2 Euro.

Met Sinhalees nieuw jaar, had ik een spijkerbroek en t shirt van haar gekregen. Ik wist dat dit ongeveer 1500 Rs kostte bij elkaar en vond het dan ook heel moeilijk te accepteren. Ik hbe het uiteindelijk toch gewoon aangenomen, omdat ik wist dat ik ook ( financieel ) moeite voor haar zou gaan doen.

Ik heb trouwens sinds kort ook internet in mijn gast gezin! Ik kan dus lekker internetten vanuit mijn luie boom. Helaas ben ik niet het enige lid van dit huis, en ben ik ook tegen mijn verwachting in niet de enige die weet hoe het internet gebruikt moet worden.

Aangezien er familie leden uit heel het dorp komen om via deze verbinding met hun familie in Europa te Skypen, zit mijn tijd er op en ga ik het maar even afronden.

Ik heb bij dit verhaaltje ook nog wat oude foto's van mezelf voor de klas geplaatst, ik zal ook proberen wat video's er van te plaatsen

Ik heb trouwens mijn terugvlucht inmiddels bevestigd, dat komt eigenlijk al aardig dichtbij!!!!

28 juni ben ik als het goed is terug in Nederland.

Tot snel mensen,

Timon.