De laatste

Beste mensen,

Het is inderdaad al weer lang geleden dat ik een verhaaltje geplaatst heb. In de eerste weken vloeide het om de 2 weken uit de vingers, maar ik heb er gewoonweg bar weinig zin in gehad laatste tijd. Dit betekent echter niet dat ik niks uitgespookt heb. Laat me je eerst even wat vertellen over de huidge politieke situatie in Sri Lanka.

Zelfs in het westerse nieuws komen nu af en toe berichten naar voren over bomaanslagen in Sri Lanka. De bomaanslagen worden gepleegd door de LTTE ( Liberation Tamil Tigers Eelam ). Dit is een rebellen leger dat een eigen onafhankelijk deel van het eiland wil, voor de Tamil bevolking. Het is een conflict dat zich jammer genoeg al vele tientalle jaren voortsleept met af en toe een cease-fire periode om het leuk te houden. In het noorde van het eiland is eigenlijk de ' veldoorlog ' aan de gang. Hier strijdde beide legers tegen elkaar. Vergelijk het een beetje met de vietnam oorlog wat de vorm betreft, het is namelijk een jungle guerillia leger tegen een groot regeringsleger. Het feit dat de LTTE na 15 jaar nog niet verslagen is, heeft een goede reden. Ze weten wat ze doen en helaas zijn ze er goed in ook.

Ergens heb ik gelezen dat het hele concept van zelfmoordterroristen op dit eilandje is ontstaan. Helaas is het dan ook geen uitzondering als een 'zwangere' vrouw zich opblaast in een treinstation, in plaats van leven droeg ze dood.

De nummer 1 op de doelwitlijst zijn absoluut de bussen. In de afgelopen maanden dat ik hier ben geweest, zijn er per maand gemiddeld wel 10 aanslagen geweest en zijn er de nodige bussen en zielen naar de klote geholpen. Het hele conflict heeft ook al echt tienduizende slachtoffers geeist. Ik lieg er niet om als ik zeg, dat dit het politieke klimaat is waarin ik de afgelopen 4 maanden heb geleefd.

Toch ben ik eigenlijk niet bang.

De aanslagen worden willekeurig gepleegd, met name rondom en in Colombo. Ik zit toch zeker 1,5 uur van de hoofdstad en in mijn stad is er ook nog nooit iets gebeurd. Wel ben ik al de nodige keren met de bus op en neer naar Colombo gegaan. Het feit dat de statistische kans dat ik op een bom zit zo klein is, geeft me genoeg rust om niet bang te zijn tijdens een rit. Ik heb dan tot nu toe ( en nog 19 dagen te gaan ) nog nooit een aanslag meegemaakt of gezien.

De huidige regering is de meest agressieve tot nu toe. De president heeft gezworen het conflict te beeindigen voordat zijn termijn er op zit. Met beeidigen bedoeld deze man helaas het hele rebellen leger van de kaart vegen. Ik heb al vele mensen gesproken hierover, en de meningen zijn verdeeld wat betreft of het hem uberhaupt gaat lukken.

Ergens eind jaren 80' heeft de LTTE in klap het tourisme ( een van de grootste inkomsten van het land ) naar de grond weten te werken. Ze hadden namelijk een stuk of 8 passagiersvliegtuigen opgeblazen, toen ze nog aan de grond stonden. Ten eerste was de regering dus al hun vliegtuigen om de toeristen naar het land te krijgen kwijt, en ten tweedde schrikt dit iedereen natuurlijk vreselijk af.

Zo zijn er heel wat geintjes heen en weer gepleegd en is het echt een vies en bloedig conflict. Volgens de regering is de LTTE slecht, en volgens de LTTE is de regering slecht. Ja wie zal het zeggen?, ik niet in ieder geval en ik ben blij dat het niet mijn conflict is want het oog oneindig.

Dit hele sfeertje heeft ook wel effect gehad op mijn verblijf hier. Ik zal er even een voorbeeld van geven.

Afgelopen vrijdag waren er 2 bussen aan gort geblazen ongeveer 3 kwartier noord van Kalutara. De regering gebruikte hun mobiele zendnetwerk en stuurde naar elk mobieltje in het land ' Oplettend ' te zijn. Je snap natuurlijk wel dat dit soort dingen mensen op scherp zetten of gewoonweg heel bang maken.

Die vrijdag vertrok ik in de namiddag naar Hikkeduwa voor een surfweekend. De bus waar ik op sprong ( ze stoppen nooit helemaal namelijk ) was helemaal volgepakt. Dat was voor mij extra hinderlijk omdat ik een tot op de grens volgeladen rugzak op me rug had. In Sri Lanka is het gelukkig een gewoonte dat je je bagage bij de zittende mensen op schoot mag zetten, zodat je zelf wat beter kunt staan.

Ik zette dus vrolijk met een vriendelijke glimlach mijn 5 kilo wegende rugzak op de schoot van een willekeurige SriLankaan. Toen ik later omkeek om te kijken of me tas er nog was, viel het mij op dat de man met mijn tas op schoot toch wel heel ongemakkelijk uit zijn ogen keek en echt flink begon te transpireren. Ik had toen nog niet echt door dat het aan mij lag. De man begon met andere passagiers te praten en uiteindelijk werd mij niet al te vriendelijk om mijn identificatie gevraagd. Ik heb altijd de neiging om het gewoon te weigeren aangezien het geen wetsambtenaren zijn maar gewoon burgers. Gezien de geschatte aard van zijn angst vond ik het toch wel op zijn plaats de man en de hele achterhoede van de bus even gerust te stellen. Ik ben gewoon een mongool uit nederland en geen terrorist jongens, niks aan de hand.

Achteraf snap ik de angst van de mensen best wel. Ik zie er toch iets anders uit dan de andere Sri Lankanen en inneens zet ik een tas op je schoot met het formaat van dat als het een bom zou zijn, er weinig van je over zou blijven. Helemaal duidelijk is het, als er eerder die dag al 2 volle bussen de lucht in gingen in de regio.

Ook werd mijn ID gevraagd op een namiddag de dag ervoor. Dit was eigenlijk wel mijn eigen schuld en ik wist dondersgoed dat dat zou gebeuren. Het was ook nogal provocatief wat ik deed:D. Voor mijn eigen herinneringen was ik even de stad ingegaan om foto's te maken van allerlei kenmerkende dingen. Dit leidde mij uiteindelijk ook naar het busstation. Toevallig had ik weer een rugzak bij me. Ik begon vrolijk foto's te maken van prive bussen en daarna van de regeringsbussen ( de rode bombussen ). Ik zag iedereen al semi angstig naar me kijken en ik probeerde ze gerust te stellen met een glimlach. 1 kerel liet zich echter niet gerust stellen door mijn charmes en werd het toch echt tijd de ID kaart tevoorschijn te halen.

Achja, zo gaan die dingen hier.

2 weken geleden wilde Bram, Loes, Emilie en Ik een weekendje naar Trincomali gaan. Dit is een semi veilig gebied in het noord oosten van Sri Lanka. Het was weer toegankelijk voor toeristen, maar er was wel een avondklok waaraan iedereen zich diende te houden, behalve op het strand. Het strand was dan ook de enige reden dat we hier heen gingen, dit is namelijk het mooiste en witste strand van Sri Lanka en bovendien was het surfseizoen er geopend!!

Het is een klote eind weg van waar ik leef en de reis zou ook lang duren. We spraken met ze alle af in Colombo, op het treinstation. Dit is toch wel echt een high security zone en dan ook erg bekend als doelwit voor aanslagen. We hadden een nachttrein die op vrijdag om 22:30 naar het noord oosten vertrok. We hadden bedden en zelfs een eigen wc, de luxe lag ver boven mijn verwachtingen. Ik kan jullie nu al echter melden dat we nooit in Trincomali aan gekomen zijn. Het regende heel erg hard, nee echt heel hard. Hierdoor had een trein voor ons een ongeluk gekregen ( niet mijn trein gelukkig ). Door deze grap kon onze trein niet meer verder rijden en waren we genoodzaakt terug te keren naar Colombo. Het weekendje draaide uit op een weekendje shoppen en hangen in de hoofdstad. Het beviel uiteindelijk erg goed, maar ik had toch liever in de golven van het noord oosten gelegen.

Een spijtig detail is dat de dinsdag na onze mislukte treinrit, en een Colobmo-Trincomali trein op een bom was gereden die ergens op het spoor lag verstopt. Echt heel kut, maarja zo gaan die dingen.

Het weekend dat hier op volgde spendeerde we in Bentota. Dit is een aardig touristisch kust stadje met veel leuke stranden en een erg fijn meer.

We verbleven met een hele groep in een guesthuis naast het meer. Naast het guesthouse lag een watersport bedrijfje. We hebben het hele weekend op het meer doorgebracht en ik heb wakeboarden aardig goed onder de knie gekregen. Nee, serieus dit was echt een heel tof weekend. Waar je wel rekening mee moet houden is dat dit niet de Delftse Hout is, maar een meer in Sri Lanka. Hier woont dus meer dan groene alg.

Tijdens een rondje op mijn wakeboard zag ik een slangenkop uit het water steken. Het was echt een kop waar je u tegen zegt. Gelukkig kwam ik er achter dat het geen slangenkop was, maar de kop van een water-monitor ( een soort waterhagedis ). Deze beestjes zijn zeker 1.20 meter lang en zijn eigenlijk best eng als je je zo in hun element ziet.

Ik was wel erg blij dat ik zag dat het een hagedis was, want als deze kop op een slang had gezeten was het zeker een anaconda maar dan die uit de films.

Ik wakeboarde er vrolijk langs en ik was blij dat ik niet viel. Omdat dat wakeboard aan je paute vast zit kan je je praktisch niet voortbewegen in het water, je kan alleen drijven metje lifevest.

Het was een prima weekend:)

Het drama projectje waar ik vorige keer over vertelde is inmiddels ook afgerond! Het resultaat is erg leuk geworden, alleen het einde is wel echt een beetje een zooitje. Iedereen en vooral ik zat er een beetje doorheen. Ga er maar eens aan staan om 12 kids een dag lang braaf te laten acteren.

De montage is inmiddels gemaakt en er moet alleen nog wat muziek onder. Tijdes en na het schieten hebben we nog een aantal fotootjes gemaakt die ik straks ook op deze site zal plaatsen. Ik kan er wel wat over vertellen, maar als je de foto's ziet weet je wel hoe laat het was.

Ook ben ik met een handje vol studenten naar de bioscoop gegaan. Het was een film over de kindsoldaten van de LTTE, het was een emotioneel indrukwekkende film en had een erg deprimerend einde. Sri Lankanen kunnen hier blijkbaar erg goed tegen en de film werd zelfs als zeer educatief beschouwd door het schoolhoofd.

Omdat mijn tijd er op de Muslim Central College bijna opzit heb ik een klein afscheidsfeestje georganiseerd. Ik neem 2 klassen en 5 leraren mee naar Hikkeduwa beach voor een lekker chilldagje met bodyboarden, strandcricket, vollybal en een goede lunch. Dit dagje zal plaats vinden op woensdag 18 Juni ( Poyaday). Dit is een boeddhistische vrije dag, dus de moslims hebben wel vrij maar voor de rest geen verplichtingen. Deze dag was dus bij uitstek geschikt voor dit laatste uitje.

Het is natuurlijk spijtig, dat ik straks ook afscheid moet gaan nemen van mijn familie. Ik ga er op donderdag 19 juni voor het laatst heen. Het dringt niet altijd even goed tot me door misschien, maar soms wordt ik wel even sip van het feit dat ik afscheid moet nemen van ze. Met name met Ganga heb ik toch echt wel een degelijke band opgebouwd en ik blijf er ongelofelijk blij om, dat ik mijn moeder na al die jaren vrede heb kunnen schenken. Ze zat er echt vreselijk mee namelijk, ik kan eigenlijk oprecht zeggen dat ik voor haar blijer ben dan voor mezelf.

Het is natuurlijk een heel vreemd gegeven, dat ik op 28 juni op het vliegveld in Sri Lanka afscheid neem van mijn familie en 16 uur later weer door mijn andere familie verwelkomd wordt. Mijn Sri Lankaanse familie komt namelijk naar het vliegveld om me uit te zwaaien. Het is natuurlijk best wel heel wat, maar gelukkig ben ik enigsinds stabiel van aard en voorzie ik geen gespleten persoonlijkheden en identiteitscrisisen.

Ik denk dat ik gewoon contact kan houden met mijn zus, via email en soms een belletje.

Het land Sri Lanka is een bijzonder plek op deze aarde, en dat zal iedereen die er ook geweest is voor een lange of korte tijd, met mij delen. Het is niet voor niets dat mijn ouders zo geraakt werden door het land, en dat het de ouders van bram niet ongeroerd heeft gelaten heeft ook zijn redenen. Het is gewoon echt een schitterend land met hele leuke inwoners. De cultuur is anders dan die in ons westen.

Vooral de gastvriendelijkheid en de openheid van de mensen is echt ongekend hoog. Dit is natuurlijk leuk, maar geloof me het heeft ook wel ze nadelen. Dit kan in onze ogen al heel snel om slaan in opdringerigheid en op een gegeven moment weet je gewoon letterlijk niet wat je met een Sri Lankaan aan moet. Mocht je hier ooit nog eens heen gaan, denk dan eerst 4 keer na voordat je je telefoonnummer aan een Sri Lankaan geeft, ongeacht hoe goed hun engels of opleidingsniveau is.

In Sri Lanka heeft de mobiele telefoon namelijk een hele andere waarde dan in het westen. Hier hebben ze zo iets als ' the missed call habbit'. Ze laten je telefoon een keer overgaan als ze aan je denken. Nja dat is natuurlijk heel fijn, maar ik doe dat niet. Ook smsen ze bij vrijwel elk dagdeel wat ze aan het doen zijn en dat is ook heel fijn, maar dat doe ik ook niet.

Een goed voorbeeld hiervan is mijn neef Nuwan. Hij smst me heel vaak, maar als ik dan een keer 1 dag niet terug sms dan krijg ik een smsje met: What's wrong timon, are you angry with me, please tell me what i did wrong im so worried! Haha, of iets in die sfeer. En letterlijk 90 procent van de Sri Lankanen is zo. Ook schromen ze er vaak niet om om na een dialoog van 3 zinnen je nummer te vragen. Maarja zo gaat dat nou eenmaal, maar je mag best wel ergens je eigen lijn trekken natuurlijk!

Zondag 8 Juni, was ik uitgenodigd voor een lunch bij ' The vice chairman of the Kalutara urban council '. Die titel zegt mij in feite niks, maar het is nogal een hoge piet. Ik ben de leraar van zijn zoon, en hij had via hem gehoord over mijn lessen en over de donatie die ik aan de school heb gegeven samen met het hopjes fonds.

Het is een islmatisch gezin en de keuken verschilt dus ook ietsjes van de Sinhalese keuken. De hele familie was er en het was een erg gezellige bedoeling. Ook waren 5 studenten vanuit verschillende klassen ook langsgekomen om het feestje bij te wonen.
Ik heb veel met de familie leden gepraat over van alles en nog wat, ook over het geloof. Voor Sri Lankanen is het altijd een hele schok als ik zeg dat ik geen geloof heb. Iedereen in dit land is namelijk wel 'iets', en ik ben 'niets'. Over geloof in het algemeen heb ik altijd wel een mening en ik vind het ook vaak erg interessant die voor te leggen aan streng gelovige gezinnen. Dit ontaard altijd in voorspelbare maar ineteressante discussies en ik ben altijd in de minderheid haha.

De leerlingen hebben me al meer dan eens geprobeerd over te halen me te bekeren tot de islam en ze weten van geen opgeven! Ik kreeg bijvoorbeeld nu allemaal video's voorgeschoteld over tekens van het bestaan van Allah en ander religeus propaganda materiaal. En geloof me, ik ben nuchter als de pest en ik heb geen geloof nodig omdat ik feite genoeg aan mezelf heb. Hier spreek ik trouwens voor ongeveer 90% van mijn generatie denk ik.

MAAR, deze video's en wat deze wijze kindjes allemaal te zeggen hadden, ik schrok ervan wat het effect ervan op me was eigenlijk hoor. Ik weet zeker dat als je wat houvast hebt en antwoorden nodig hebt, het erg makkelijk is om voor een geloof te zwichten. Menig zal dit met een grote jaaaahoooor op ze smoel lezen, maar neem het nou gewoon maar even van mij aan. Van zichzelf overtuigde gelovigen kunnen indoctrineren als de beste.

Ondanks en dankzij alle gesprekken en overtuigingen was het een heel leuke middag.

Die avond was ik op diner uitgenodigt bij de eigenaar van het internet cafe waar ik nu zit. Hij waardeerd mijn aanwezigheid altijd heel erg en wilde me graag aan zijn familie voorstellen. Dit zijn fenomenen die je in nederland gewoonweg niet tegen komt, maar in Sri Lanka is het heel normaal.

Hij woont in een ontzettend mooi huis en heeft een grote heel aardige familie. Met groot verwijs ik vooral naar de omvang van de leden, want voor Sri Lankanen zijn ze ook echt groot. Ik kwam om 7 uur aan, en na wat gepraat te hebben werden mij wat varkenslapjes met patat voorgeschoteld. Ik had honger dus ik vond het prima en ik at me vol, het was erg lekker namelijk.

Daarna hebben we een film gekeken en gechilled met wat vrienden van hem. om ongeveer 10 uu gaf ik aan of die me naar huis wilde brengen.

We liepen de woonkamer uit en hij zei, so.. you don't want any diner?

Ik dacht eeehh, nou dat heb ik toch gehad. NIET DUS. Al die tijd had ze moeder in de keuken gestaan om echt een gigantisch diner voor te bereiden, en ik had echt geen idee dat wat ik om 7 uur kreeg, niet het diner was!!! Het was toch godverdomme etenstijd:D

Maarja niet dus, en geloof me toen die dit zei, ik zat echt VOL. Ik zei dat ik wel zou blijven maar dat ik niet echt veel kon eten.

En toen zag ik het eten.

Een rijstschotel met 7 kippenpoten erin, een salade met welgeteld 16 eieren erop en ook nog een toetje van een kilo, ik ging dood jonge ik zeg het je.

Ik heb wel iets gegeten, maarja net als Nederland vol is vol. Ik heb wel 4 keer sorry gezegd tegen zijn moeder, want volgens mij is dat in deze cultuur best wel een belediging. Maarja ze zei gelukkig van niet.., maar volgens mij was ze best op dr tenen getrapt. Haha maarja ook hier was niks aan te doen.

Wat ik ook nog wil vertellen over Sri Lanka is dat hier zoveel dingen heel Random / willekeurig lijken te gebeuren en soms echt nergens op lijken te slaan.

Bijvoorbeeld een bus die als muziek jungle geluiden afspeelt.
Een heel oud vrouwtje die haar stoel in een overpakte bus opgeeft voor een monnik van 7 ( dat is hier nou eenmaal een gewoonte ).
Oude vrouwtjes die Adams peak beklimmen op hun blote voeten. Koeien die over de weg lopen en weten dat ze veilig zijn.
Koeien die over de rails lopen en denken dat ze veilig zijn. Zwerfhonden die in gangs rondlopen en de buurt lijken te patroullieren. Zwerfgeiten die niks beter te doen hebben dan vuilniszakken inspecteren, nee serieus zwerfgeiten zijn een heel normaal gezicht hier.
Dakloze mensen die dakloos liggen te zijn op straat
Dakloze gezinnen die tegenover de ingang van mijn school wonen onder een afdakje.
Geiten families die zich mengen met de dakloze gezinnen.
Ik mag geen vest dragen in de supermarkten, geen idee waarom.
De meisjes uit de klassen die ik heb uitgenodigt mogen niet mee naar het strand. Badd things will happen, was de toelichting van mijn supervisor.

En zo kan ik echt nog een hele lijst maken.

Tevens is het een land waar ik er mee weg kan komen om in een t shirt, korte jogingsbroek tot net over me knieen en teva's, rond te lopen. Op verzoek van tami hoef ik dit niet te proberen in nederland. Het is ook het land waar ik me soms een dubbelspion op een verkeerde missie voel, ik zie er uit als de andere ik spreek alleen de taal niet en ik voel me dus ook echt geen deel van de bevolking.

Het is een schitterend land, dat is eigenlijk alles wat ik kan zeggen. Ik kan heel zweverig en cliche' nog veel meer opnoemen maar dat doe ik niet.

Ik ben bijna weer terug in Nederland en ik weet niet hoe ik dat ga ervaren. Als ik er over nadenk, is Sri Lanka in principe niet meer bijzonder voor me, ik kijk zelden nog ergens van op. Dit in tegenstelling tot de eerste dagen. Dit zou moeten veronderstellen dat ik er heel erg aan gewend ben geraakt, dat zou dus ook betekenen dat ik weer heel erg moet wennen aan Nederland. Wie weet.

Tuurlijk ben ik ook superblij om mijn familie, vrienden en bovenalles Tami eindelijk weer te zien. It's been 5 months mannnn.

Tuurlijk kan je straks als ik terug ben aan me vragen hoe Sri Lanka was, maarja op die vraag heb ik weinig te antwoorden behalve eehh ja tof man.

Het hele verhaal deel ik alleen met je tegen een betaling.

Nee maar, ik heb er zelfs niet eens een eenduidig antwoord op. Wat dacht je van buitenproportioneel eneverend?

Ik heb wel het gevoel dat het voor mij wel echt klaar is in Sri Lanka, wat mijn stage en familie betreft heb ik al mijn doelen bereikt en heb ik genoeg van het land kunnen genieten.

Ik ga nu even de foto's uploaden, dus als je dit leest en er staan nog geen foto's, bekijk het over een uurtje dan nog een keer:)

In Sri Lanka droom ik elke avond, maar nooit over Sri Lanka zelf..Ik ben benieuwd of ik over Sri Lanka droom, als ik terug ben.

Lieve mensen,

Tot snel.