Mijn eerste daagjes in sri lanka

Heeeey beste mensen,

Het heeft een tijdje geduurd voodat ik internet tot mijn beschikking had, vandaar dat ik me weblog nu pas kan updaten! Ik zal even vertellen hoe mijn eerse dagen er uit zagen.

Mijn vlucht naar Joranie (tussenstop) zou oorspronkelijk om 12:40 vertrekken, maar door de slechte weeromstandigeen was er een vertraging van een uurtje of 4. Ik heb dus nog een aardig tijdje moeten vullen samen met het afscheidscomite ( Beddankt nog dat jullie er waren, Ruub(Y) ). Op het laatste moment kwam ik er achter dat ik nog geen stroomtransformator had, waarop Ed besloot er eentje te gaan kopen op het vliegveld. Toen hij terug kwam verwachtte ik slechts een transformator, alleen had hij ook nog een PSP voor me gekocht ( Portable playstatiom ). Wie ben ik nou om daar nee tegen te zeggen right?

Ondanks te latere vertrek tijd besloot ik rond half 1 door de douane te gaan. Het afscheid duurde kort, maar ik moet bekennen dat ik wel een traantje, misschien wel meer, gelaten heb.

Na het afscheid voelde ik me verassend genoeg erg blij en heb ik mijn PSP opgeladen, dit alles onder het genot van een big-tasty menu.

Rond half 4 ging ik naar de gate en was het eindelijk zover. Ik had een mooi plekje bij het raam. Rond 21:30 lokale tijd kwam ik aan in Jordanie, het was een prima vluchtje.

Op Amman Airport moest ik overstappen op de vlucht naar Colombo. De vertrekhal van deze vlucht zat volgestampt met Sri Lankanen. Ik heb het uurtje wachten gespendeerd met muziek luisteren en het bekijken van deze mensen.

In de vlucht naar Colombo zat ik naast een Sri Lankaanse man, hij sprak een beetje engels. Hij vertelde me dat hij vanuit italie kwam, en in de cocosnoot industrie zit ( dat zit toch elke sri lankaan? )

Hij scheen veel grappen te maken tegen me, maar zijn humor was helaa onnavolgbaar. Gelukkig bezit ik ove een sterk staaltje glimlachen en ja knikken.

Terwijl we het eiland naderde en de landing in werd gezet, dacht ik dat we op de verkeerde plek waren. Het enige wat ik naast de landingsbaan zag, waren namelijk oue MIG straaljagers en russische gevechtshelikopters. Onverwacht, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet tof vond.

Eenmaal uitgestapt raakte het me meteen, de zwoele vochtige atmosfeer en een kruid achtige lucht. Deze lucht ruik ik echter nu net meer, omdat ik er al aan gewend ben!.

Toen ik aankwam in de aannkomst hal van Colombo airport zag ik vrijwel meteen een boordje met mijn naam er op staan, bij het' The tourist drivers association ' loket.
Een kwartiertje later werd ik door een aardige knaap naar mijn taxi gebracht en begon mijn rit naar het hotel.

Het aankomst plan was dat ik van het vliegvel opgehaald zou worden, en naar het ' Sun view beach hotel' zou gaan.

Zodoende begon ik aan mijn eerste kilometers over het eiland. De taxichauffeur was een sympthieke man. Ik heb helaas niet veel met hem gepraat, omdat ik constan sliep en weer wakker werd. ik had al ongeveer 20 uur niet geslapen namelijk ( Wilde echt niet lukken in het vliegtuig )

Op een gegeven moment werd ik half wakker en zag ik een aantal SLA ( Sri Lanka Army ) troepen naar me deur staan. We werden aangehouden bij een militair checkpoint. Dit waarschijnlijk omdat een Sri Lankaans uitziende jongen ( ik ) in z'n eentje in een luxe taxi zat.

Half slapend en met loslatende contactlenzen moest ik de auto uitstappen. Het contrast met de ge-airconditioneerde auto en de bloedje warme buitenlucht schudde me echter meteen wakker. Ik moest me identificeren en mijn gesealde koffer openmaken. Ondertussen raakte ik enigsinds aan de praat met een soldierboy, en ik vond hem eigenlijk wel aardig. Het waren allemaal jongens van ongeveer mijn leeftijd en proporties, met hun AK-47 om hun nek een goene petje op. Stuk voor konden ze wel een pasje bij Bodyline gebruiken.

Helaas jongens geen explosieve climax. Na dit theekransje reden we verder en verliep alles prima.

Om ongeveer 11 uur lokale tijd, kwam ik aan bij het hotel. Ik werd welkom geheten door de manager en door een medewerker(tje) naar mijn kamer begeleid.

Ik was eigenlijk niet moe meer, en besloot even in mijn eentje tot rust te komen op het strand. De zon was heerlijk en er stond en vredig briesje. Ik had mezelf heerlijk in het zand genesteld, en
deed mijn uiterste best om sophisticated en intellectueel naar de golven te kijken. Nee maar even zonder grappen, ik genoot er echt van om even lekker alleen te zitten en naar de golven te kijken. Dit met links zowel als rechts een eindeloos uitgestrekt strand, met palmbomen die over het strand hangen. Prachtig.

Eenmaal terug in mijn kamer viel ik een tijdje in slaap, tot ik wakker werd gemaakt met de mededeling dat Charley, de projects abroad co-ordinator er was. Ik zou samen met hem wat eten.

Het is een heel aarige vent die zich echt inzet voor de vrijwilligers. Ik was inmiddels alleen zo moe, dat ik nederlands tegen hem zat te praten in plaats van engels.

De volgende ochtend heb ik tot half 2 geslapen en was mijn jetlag enigsinds bij getrokken. Die zelfde ochtend ariveerde er ook 2 andere vrijwilligers. Dit waren Bram uit nederland, en Melissa uit de V.S.
Bram ( 23 )kennen de meeste wellicht al van mijn afscheidsfeestje. Melissa( 26 ) is een ' registerd nurse, die hier alleen al vrijwilliger is en niet als stagiair.

De overgebleven 2 dagen heb ik met deze mensen opgetrokken em jen ik een hele goede tijd gehad. We hebben elke keer met z'n gegeten, en veel gezwommen en op het strand gehangen.

Op de laatste avond had de Hotel manager een verassing voor ons ( hij mocht ons erg graag ). Hij nam ons mee op een rivier safari, in het pikkedonker!
Om ongeveer 8 uur zaten we bewapend met een gigantisch sterke spotlamp en onze fototoestellen in een safari bootje. Het was echt een hele leuke ervaring, maar we hebben helaas niet e krokodillen gezien waar ze ons voor waarschuwden. We reden na afloop terug in een TUK-TUK ( een 3 wieler, naar het hotel.

De volgende ochtend werden we allemaal opgehaal voor een introductie op je stage plek en het gast gezin. Ik heb erg naar dit moment uitgekeken.

Als eerst gingen we langs de school waar ik les ga geven in engels. Het is een islamitische school in Kalutara. Na een gesprek met the principal heb ik mezelf aan een aantal klassen voorgesteld. Ik was er opzich wel zenuwachtig voor, bovendien denken ze dat ik sri lankaans ben, maar spreek ik de totaal totaal niet.

Het gast gezin is geweldig en ik woon er samen met een engelse en duitse jongen, ik kan het erg goed met ze vinden.

Ik raffel het nu een beetje af omdat ik naar huis moet om te eten!, eind deze week vertel ik meer en upload ik wat foto's.

Bedankt voor het lezen en tot snel:)

Timon.