Aangenaam nieuws

Beste mensen,

De laatste keer dat ik een waardig verhaaltje plaatste is al weer bijna een maand geleden. Ik ben er tot nu toe simpel weg niet aan toe gekomen iets te schrijven!

Maar vrees niet, me vingers staan letterlijk in brand zoveel heb ik te vertellen. Ik zou natuurlijk kunnen beginnen met het vertellen over al mijn culturele uitstapjes, maar dat alles wordt met kop en schouders overschaduwd door het nieuws dat ik 2 dagen geleden kreeg.

Ik was in Kandy, de mooiste stad in Sri Lanka.

In de ochtend ontving ik een smsje van Chamely, het hoofd van Projects Abroad in Sri Lanka. Er stond in:

Hi Timon, me and charley have some very good news for you, we'll call you this afternoon.

Omdat ik in principe vrij weinig met deze mensen te maken heb wist ik niet zeker waar dit over ging. Ik had natuurlijk wel een vermoeden. Charley, de project co-ordinator had mij toegezegd mij te helpen met het vinden van mijn biologische familie in Sri Lanka. 2 weken geleden had ik hem mijn adoptiepapieren gegeven, die alle beschikbare informatie bevatten omtrent mijn biologische moeder.

Later op de vrijdag middag kreeg ik een telefoontje van Charley. Hij verteldde mij dat hij dit weekend naar Middeniya ( mijn geboorteplaats ) was gegweest. Hij had daar een oude vriend in het politie korps zitten, en deze man heeft mijn moeder blijkbaar weten te traceren! Charley zei dat hij mijn moeder nog niet in levende lijven had gezien, omdat ze blijkbaar een bezoek aan de tempel aan het brengen was toen hij bij haar ' huis ' was.

Zoals je misschien kunt begrijpen was ik echt oprecht heel erg blij. Maar tegelijker tijd ook verrast! Ik had namelijk geen idee dat Charley dit weekend op zoek zou gaan, en vervolgens krijg ik inneens een telefoontje: Ey pik, ik heb je moeder gevonden.

Maar goed, ik durfde nog niet te vroeg te juichen. Hij had haar immers nog niet in levende lijven gezien. Het is natuurlijk erg vergezocht dat ze op de terug weg van de tempel onder een bus terecht zou komen. Maar zeg nou zelf... Oke oke, die gedachten sloegen allemaal nergens op en ik hoopte gewoon van harte dat ze veilig thuis zou komen. Dit zodat ze de volgende ochtend het nieuws van Charley aan kon horen.

Stel je eens voor, 20 JAAR geleden gaf je je zoon weg aan een Nederlands koppel. En de dag na Poja day ( Een maandelijkse heilige dag voor Sri Lankaanse boedisten ) Staat er een man voor je deur die je komt vertellen dat je zoon in Sri Lanka is, en je graag zou willen ontmoeten.

Het is beyond my grasp hoe ze zich zal voelen, en ik kan alleen maar hopen dat het haar gelukkig maakt.

Er zijn veel denkbare scenario's waardoor biologische moeders niet in contact willen komen met hun ter adoptie afgestane kinderen. Het meest bekende scenario is, dat de vrouw hertrouwd is en haar huidige man niks weet van het bestaan van een ander kind. Als dit soms uitkomt, kan dit een absolute schande voor hun huwelijk betekenen.

Dit is met mijn moeder ' gelukkig ' niet het geval, en zijn er eigenlijk geen factoren waardoor ze me niet zou willen ontmoeten.

Charley zei dat ze heel erg blij was, en dat ik erg op haar leek.

Het laatst genoemde is voor mij eigenlijk heel bijzonder. Ik heb nog nooit in mijn leven iemand gezien, die biologisch aan mij verwant is. Om dan de vrouw te zien die je op deze wereld heeft gezet is voor mij eigenlijk heel speciaal.

Mijn moeder woont ongeveer 8 uur reizen van mijn stad vandaan. Waarschijnlijk ga ik haar over 2 weken opzoeken, dan hebben charley en ik beide tijd.

OOOooooooooohhhh Timon wat leuk voor je allemaal helemaal geweldig!!!!

Ja dat weet ik, maar het goede nieuws eindigt hier niet.

Ganga, de naam van mijn biologische zus. De naam van de enige persoon op aarde met het zelfde bloed als ik. We hebben dezelfde vader en de zelfde moeder. Zij is eigenlijk de persoon die ik het aller aller liefst zou ontmoeten. Zoals ik al zei, heb ik nog nooit een bloedverwant gezien. Probeer dan maar eens na te gaan hoe ongelovelijk het is om een volbloed zus te kunnen ontmoeten.

Charley vertelde dat mijn zus momenteel in Colombo werkt, in een mobiele telefoon winkel. Toen ik dit hoorde was ik eigenlijk heel trots, want mijn verwachtingen had ik naar het allerlaagste pitje gedraaid.

Dit hoofdstuk van mijn verblijf in Sri Lanka breekt eigenlijk veel eerder aan dan ik had gedacht / gehoopt. Ik ben er heel blij mee. Maar geloof me, het staat nu inneens wel heel dicht voor de deur allemaal.

Deze ochtend kreeg ik namelijk weer een telefoontje van Charley. Hij melde mij eventjes dat mijn zus hem in de ochtend had gebeld en dat ze me vandaag wilde ontmoeten als dat mogelijk was!!!

Achja, me hart sloeg even een slag over, maar natuurlijk zei ik ja! Ik werd even heel zenuwachtig maar tegelijker tijd ook wel echt intens blij eigenlijk.

Later kreeg ik nog een telefoontje van Charley, hij zei dat ze vandaag moest werken en geen tijd had.

Dit houdt in dat het morgen dus gaat gebeuren. Timon gaat ze zus, Ganga ontmoeten. Ik heb geen ideeeeeeee hoe het zal verlopen, maar aangezien zij mij heel graag wil zien en ik haar, zal het wel goed verlopen.

Het enige probleem is de taalbarriere. Ik spreek geen Singhalees en zij waarschijnlijk geen Engels. Gelukkig is de held van de dag, Charley erbij. Hij zal maar als tolk moeten fungeren voor een tijdje! Ik weet eigenlijk zeker dat hij dit alleen maar leuk vind.

Maarja al met al. Ik ga dus mijn biologische Familie ontmoeten, en ik heb er super veel zin in. Ik ga foto's van elke mogelijke hoek van hun gezichten maken, om ze met mezelf te kunnen vergelijken. Lijkt me prachtig.

Aangezien ik hier nog 3 maanden zit, zit het er dik in dat ik ze nog wat vaker op ga zoeken. Maarja dat is allemaal niet belangrijk nu.

Morgen ontmoet ik mijn zus, en ik zal hiervan ook zeer zeker foto's op mijn weblog plaatsen.

Nu me vingers weer enigsinds afgekoeld zijn zal ik nog eventjes wat vertellen over de afgelopen 4 weekenden!

Ik heb het erg rustig aan gedaan op het weekend van 1 Maart. Ik heb slechts een rivier safari gedaan en wat krokodillen gevangen. Neeeee oke, het was maar een babytje. Op de rivier was een man in een kanoo, die een baby krokodilletje had gevangen. Hij bood ons aan om het beestje even vast te houden. De foto's hiervan staan bij mijn vorige verhaal!

Later op de dag gingen we naar een turtle hatchery. Hier worden zeeschildpadden gekweekt om de populatie een beetje op pijl te houden. We mochten bijna alle schildpadden uit de water tank pakken en vasthouden. Zelfs ik moet toegeven dat deze beestjes toch wel erg schattig waren. Ook de foto's hiervan staan bij het vorige verhaal. Zondag vertrokken we weer eens lekker naar het strandje: Una Watuna. Hier kan iedereen zich eigenlijk wel vermaken. Het is er gewoon heerlijk!

Het weekend van 15 Maart gingen we naar het Yala National park. Een maand geleden was het park nog gesloten. Dit omdat de LTTE rebellen zich erg vaak door dit gebied richting de steden bewogen. Het was dus een zeer riskant gebied om te bezoeken, omdat er voorheen veel aanslagen en vuurgevechten waren.

Maarja een deel van het park was weer open gegooid door de regering en vreseloos als dat we allemaal zijn gingen we erheen. Nee dat is een geintje mensen, de regering doet het park echt niet voor niets open of dicht. Ik had er dan ook de volste vertrouwen in dat er niks zou gebeuren.

Het was een erg lange toch naar Yala. Ik denk toch zeker zo'n 7 uur! We waren natuurlijk helemaal gaar toen we bij het guesthouse aankwamen. Na een potje poker
gingen we dan ook slapen.

Verkijk je niet, ik ben waarschijnlijk de enigste persoon in Delft die poker niet begrijpt. Ik vind het dus erg leuk om steeds te verhogen en maar te blijven bluffen, ookal slaat het echt nergens op.

De volgende ochtend, werden we opgehaald in een aardig mooi landrovertje. In principe is er weinig mooi aan deze jeeps, maar toch hebben ze wat. Mijn opa en oma zijn een aantal jaren geleden naar Afrika geweest. Fit en stoutmoedig dat mijn opa en oma zijn, maakte ze daar ook Safari's en sliepen ze zelfs in tentjes midden op de steppen!

Maargoed, ik vind de landrovers zo mooi omdat al die jaren geleden mijn opa en oma ze op foto's lieten zien. Sinsdien wilde ik ook in zon fraai jeepje rond rijden.

Nou kreeg ik me zin even!.

We moesten het park betreden. Door de gespannen politieke sfeer in het land, en zeker in dit gebied, werden we grondig gecontroleerd. Uiteraard moest ik een extra foulliage ondergaan, omdat ik er toch wel het meest verdacht uit zie in een groep blanke vrijwilligers.

Nadat vast gesteld was dat ik echt ongewapend en geen terrorist was, mochten we het park betreden. Op de eerste 100 meter pleegde de chauffeur gelijk al een nobele daad.

Hij reed een mongoose dood. Haha, ja het was natuurlijk erg lullig om gelijk na de eerste meters een diertje dood te rijden. Het beestje bewoog nog nadat hij een Jeep grill geincaseerd had. De chauffeur / gids besloot hem te verdrinken in een straal drinkwater en legde hem aan de kant.

Een van de meisjes was ongesteld, en barste in tranen uit. Waarop een andere hippie een traantje weg pinkte. Ja sorry hoor jongens maar ik kon het niet laten even te lachen,

HAHAHA.

-_-


De Safari begon nu echt! en we stopte bij een groot meer. Hier zag ik voor het eerst in mijn leven volgroeiden aligators. Ze zijn echt gigantisch en ik genoot er dan ook van ze hun ding te zien doen.

Een paar minuten later zagen we een dode olifant. Het was een vreemd gezicht om zo iets groots, met stijve poten in de lucht te zien liggen.

Later op de dag zagen we wilde olifanten. Dit was gewoon echt heel gaaf. We hadden de Jeep geparkeerd omdat de gids beweerde olifanten te zien. Een aantal minuten later staken er inderdaad 3 olifanten de weg over. Een absoluut aanradertje.

Er schijnen ook luipaarden te zitten. Helaas hebben we die niet mogen zien.

Op de terugreis door het park passeerde we weer de dode olifant. Hij zag er nu alleen aanzienlijk anders uit dan voorheen. Zijn buik was opengereten en zijn witte ingewanden hingen er uit. Waarschijnlijk waren het de krokodillen. Ik vond het wel een machtig gezicht, alleen waren de krokodillen helaas niet meer te zien.

De safari liep ten einde, en ik was volmaakt maar moe na een hele dag in een jeep zitten.

Ik moet bekennen dat ik het thuisfront, en vooral Tami had voorgelogen over het National park. Omdat het park als een risico gebied bekend staat, dacht ik dat het maar beter was te vertellen dat ik naar Yala ging na mijn terugkomst. Dan kon ik immers vertellen dat er niks gebeurd was en dat het helemaal veilig was. Bovendien heeft ze dan ook niet in spanning hoeven zitten:D, nogmaals sorry schat.

Een dagje later kwam Taampje er achter dat er elders in het park toch een bomaanslag was geweest elders in het park. Welliswaar in een gedeelte dat nog niet open was, maar toch even schrikken.

Weet bij deze dan wel, dat het park ongeveer zo groot is als Zuidholland.

Maarja alsnog sorry:D.

Het weekend van 22 Maart, had Projects Abroad een weekendje naar ' The ancient city ' georganiseerd. Deze steden uit de oud Sri Lanka liggen allemaal rond de stad Anaradnapura. Het zijn steden die duizende jaren geleden gebouwd zijn, en het is tevens de plek waar de bekende Koningsrots staat. ' Sigeriya '

Projects had een prive bus georganiseerd en dat was maar goed ook, aangezien het een rit van 8 uur was. Toen we aankwamen kwakkelde we wat rond in het guesthouse, maar vonden al snel de weg naar onze bedden. De volgende ochtend moesten we om 6:15 -_- aan de ontbijt tafel verschijnen.

We brachten een bezoek aan de koningsrots en alle ancient gebouwen die er om heen stonden. Het voelde allemaal erg ancient aan. De bouwstijl deed me sterk denken aan de gebouwen van van de inca's enz of eehh actezen of eeehh duitsers. Het deed gewoon allemaal heel oud aan en het was schitterend.

Ik zou het natuurlijk in geur en kleur kunnen beschrijven, maar het is nuttiger om gewoon even de foto's te bekijken.

In het weekend van 22 Maart zijn we met een groepje naar de stad Kandy geweest. En laat me je vertellen, dit is echt de allermooiste stad van heel Sri Lanka.
Alles is hier net een beete anders, en ja eigenlijk een beetje beter dan in de rest van Sri Lanka. Dit is niet geheel zonder reden. Toen Sri Lanka een colonie van Engeland was, was deze stad nooit veroverd! Kandy had zijn onafhankelijkheid weten te behouden, en dat merk je aan een aantal dingen. Neem bijvoorbeeld de bouwstijl van de gebouwen. Die hebben best veel weg, van de manier waarop de ancient city gebouwd was. Maar dan in een modern jasje, de stad zit echt vol met dit soort leuke details.

En een Pizzahut.

Kandy staat ook bekend, voor zijn nabijgelegen olifanten weeshuis. Dit is een heel erg groot stuk land, eehhm ja waar olifanten lopen en zijn! Het zijn niet een paar olifanten, maar echt honderden. Ik he dan ook me ogen uit gekeken.

Het leukste moest echter nog komen. Een aantal minuten rijden van het weeshuis, was een plek waar olifanten wonen en werken. Ze hebben hier ook een rivier om zich in te wassen.

Hier mochten wij een rondje rijden op een olifant, en daarna mochten wij een olifant wassen in de rivier!

Wassen? JA!

we kregen een uitgeholde kokosnootshell, waarmee we naar hartenlust de olifantenhuid mochten schrobben. Daarna mochten we op de olierug klimmen, en ons even lekker nat laten spuiten door de machtige slurf. Een hele aparte en leuke ervaring, dat zeker.

Ik heb eigenlijk niet meer de energie alles enthousiast en gedetailleerd te beschrijven mensen. Neem maar gewoon even een kijkje bij de foto's!!!

Lieve mensen, ik ga het hier weer even bij laten. Volgende keer vertel ik over mijn ontmoeting met mijn zus en over hoe het les geven me afgaat!

Laat maar wat achter!!

DOEEEIIII

Timon