Midden in de jungle.

Beste mensen,

Zoals beloofd ga ik jullie eerst even wat vertellen over de eerste ontmoeting. Het is natuurlijk een hele aparte ervaring, en ik denk niet dat niet geadopteerde mensen zich voor kunnen stellen hoe het is om inneens oog in oog te staan met je gehele biologische familie. Ik weet alleen wel zeker dat iedereen in deze situatie op ze minst een beetje zenuwachtig zal zijn, dit was dan bij mij op de heenweg zeker het geval.

Ganga kwam om 9 uur s'ochtends met haar vriend en nog een vriend en een vriendin naar mijn huis in Payagala. De dochter van mijn gastgezin Bathy, heeft een vriend ( Ramish ) en deze stoere knul heeft zijn eigen auto. Tegen een kleine brandstof vergoeding reed hij ons heen en weer naar Mideniya. Het is helaas geen klein ritje, vanaf mijn huis duur het zon 5/6 uur om er te komen.

We vertrokken van huis.

Ik was erg blij Ganga weer te zien, en dat was wederzijds. Ondanks de aanwezige taalbarriere lukt het ons eigenlijk prima om te communiceren. Terwijl we onderweg waren gaf Ganga me een brief. Ze had dit denk ik laten schrijven door iemand die enigsinds engels kon. Sommige dingen die in de brief stonden raakte me best wel.

Every time you are reborn in to this earth, i want you to be my brother. For now i am the happiest sister in the world.

Het is gewoon weg erg moeilijk om niks te voelen als iemand dat tegen je zegt. Dit zijn slechts 2 zinnetjes uit de brief.

De eerste zin slaat op haar Buddhistische geloof trouwens:)

De rit duurde lang, gelukkig heeft Ramish begrepen dat je geen echte vent bent zonder sub woofers in je auto. 50 cent gemixt met wat Sinhalese thuglifes dreunde dan ook de gehele 6 uur door de auto. Verder heb ik niks noemenswaardigs te vertellen over de heen rit. Dit betekend natuurlijk dat het inmiddels tijd is voor de ontmoeting!!!

We reden de 'wijk' waar mijn moeder woont in. Ik was aangenaam verrast over hoe mooi het eigenlijk was. Het zijn redelijk e huisjes allemaal verbonden met zand en klei weggetjes. Alles wat er omheen ligt, is jungle. Ganga lachtte me er om uit, maar ik vind dat ze in een jungle wonen. Het is gewoon echt midden in het bos!

Stelletje apen.

We waren zeer dichtbij mijn moeders huis en ik was toch wel een tikkeltje gespannen. Dit verdween echter toen me allstars de jungle grond raakten. Ik was best relaxt, ademde even heel goed en diep in en pakte Ganga's hand. Het was tijd om het erf van het huisje op te lopen en de ( hele grote ) groep mensen te benaderen die zich om het huisje heen hadden verzameld.

Ik kon niks anders doen dan gewoon mezelf zijn en alles maar over me heen te laten komen. And so i did.

Ik werd als eerst verwelkomd door een 3 tal vrouwtjes. Dit bleken later mijn tantes te zijn. Eerst was er een beetje een communicatie foutje waardoor ik dacht dat 1 van hen mijn moeder was. Dit heeft gelukkig niks genants opgeleverd en ik bleef koeltjes...

Deze groep Sri Lankanen gebruikt in plaats van onze Nederlandse 3 zoenen iets anders. In plaats van een zoen, leggen ze hun neus of hele gezicht in je nek en ademen ze in door hun neus. Het is eigenlijk heel schattig hehe.

En zodoende werd ik dus ook besnoven door deze 3 tantes van me. Omdat er een dusdanig grote groep om het huisje heen stond, kon ik moeilijk iedereen persoonlijk aan me laten snuiven. Ookal waren sommige familie leden, dit kwam later wel.

Het was tijd om de vrouw die mij op de wereld heeft gezet te ontmoeten, haar naam is Dayawatti.

Mijn moeder was in het huisje en niet buiten. Destijds wist ik niet waarom ze niet buiten was, een paar seconde later wist ik dit wel.

Ik dacht eigenlijk niet na, en stapte het huisje binnen om vervolgens mijn moeders slaap kamertje binnen te gaan.

Wat ik daar aantrof was een 4 tal vrouwen die een andere hyperventilerende vrouw probeerde te kalmeren.

Mijn moeder.

Het arme moedertje trok het allemaal maar slecht op dat moment. Ze hyperventileerde als een gek en deed iets dat op huilen leek. Eerst hield ik even mijn afstand en liet de andere vrouwtjes hun ding doen. Hun ding leek alleen bijzonder weinig effect te hebben.

Ik kon niet opmaken in welke staat mijn moeder verkeerde. Het leek alsof ze enigsinds bijgekomen was..., Vandaar dat ik besloot haar maar te benaderen. Ik knielde neer voor haar bed en legde mijn hand op haar been.

Toen was voor haar het moment daar om mij in de ogen te kijken. Voor mijn moeder is dit natuurlijk het moment, dat ze haar zoon die ze 20 jaar geleden met pijn en moeite af heeft moeten staan voor het eerst ziet.

Ik kan me niet voorstellen hoe zij zich heeft moeten voelen tijdens het afgeven van mij aan Leon en Ika. Naar mijn idee handelde ze tegen elk moeder instinct dat er is in.

Nog minder kan ik me hierintegen voorstellen hoe ze zich heeft gevoeld, toen ze haar zoon na die 20!!!! jaar weer terug zag.

Ongeacht wat ze voelde, het resulteerde er in dat ze flauw viel toen ze me aan keek. Het was gewoon weg even te veel voor het vrouwtje.

Daar zat ik dan op me knieen, met een flauwgevallen moedertje en in het Sinhalees blerrende tantes om me heen.
Je kan niks anders doen dan het gewoon te beleven, midden in de jungle.

Mijn moeder was enigsinds bijgekomen toen ik de kamer een tijdje verlaten had. Ik maakte gebruik van deze tijd en probeerde zoveel mogenlijk ooms, tantes en neven te zien.

En dat zijn er nogal wat. Er van uitgaand dat mijn opa en oma 7 kinderen hebben gekweekt, en dit vrij normaal was in hun generatie. Nja al met al, de familie is echt groot.

Toen mijn moeder eningsinds gekalmeerd naar buiten kwam, liet ik haar het door mijn oma gemaakte foto album zien. Hierin staan foto's vanuit elk jaar van me leven en bovendien een foto van Tami! Deze foto zat er eerst niet bij, maar Ganga heeft zich ontfermt over een pasfoto die ik voorheen bij me droeg.

Mijn moeder gaf aan Ika en Leon nog te herkennen van de foto. Ze was erg ontroerd door de foto's en het maakte haar zichtbaar blij.

Na de ontmoeting met mijn moeder en de kalmering van alle gemoederen, stelde iemand voor om mijn grootvader een bezoekje te brengen. Zodoende vertrokken we met mijn zus, mijn moeder en een tante in de auto naar mijn opa's verblijfplaats.

Hij woont bij een van mijn ooms. Ik vond het echt heel leuk een grootvader te ontmoeten, dit had ik namelijk nooit maar dan ook nooit gedacht. Hij is 93, en dat ontstijgt de gemiddelde leeftijdsverwachting echt met kop en schouders. Ik vond het een mooie vent om te ontmoeten, zeker het feit dat hij nog steeds op zijn eigen ananas kweekgrondje werkt dwingt respect bij mij af.

Hij is niet al te best ter been meer, maarja wat verwacht je. Het enige wat hij deed was heel veel lachen, mooie vent.

Deze man was trouwens ook de gene die uiteindelijk heeft besloten dat mijn moeder me af moest staan. Ik neem hem dit natuurlijk absoluut niet kwalijk en ik weet eigenlijk zeker dat dit een goede beslissing is geweest.

Inmiddels waren we er al weer een uurtje of 3. Het was tijd om afscheid te nemen en terug naar Payagala te gaan. We maakte de afspraak dat ik met Sinhala new year voor een langer tijdje op bezoek zou gaan. Ik zou voor 4 daagjes langs komen.

Het afscheid verliep niet heel moeizaam, aangezien we allemaal wisten dat ik over 2 weken weer terug zou komen.

Het was een hele bijzondere ervaring, die ik erg goed heb ervaren. Ik ben blij dat ik mezelf ben gebleven en ben eigenlijk ook wel een beetje trots dat ik dit allemaal maar doe zo in me eentje.

Het geen me op de terugweg een beetje ongemakkelijk maakte, is het feit dat ik vrijwel geen emotie voelde tijdens deze ontmoeting. Zeker niet in vergelijking met de emotie die mijn moeder vertoonde. Ik was eigenlijk gewoon blij en bewonderde alle comotie die zich om mij heen voltrok.

Ik heb geen traantje weg hoeven pinken en eigenlijk zelfs geen brok in me keel gehad. Ik beleefde het gewoon als mezelf en kan niet anders zeggen dat ik er kalm onder bleef. Dit verontrustte me eigenlijk een beetje, was ik na in die 20 jaar dan zo emotioneel gehardend dat zelfs dit me niks deed?

Om je even gerust te stellen, na mijn 5 dagen durende bezoek heb ik wel even wat traantjes laten rollen toen ik afscheid nam van mijn moeder en Ganga.

He's human after all.

Om nu even snel over iets heel anders te beginnen! In het weekend tussen de bezoeken aan Mideniya in zijn we met een groep vrijwilligers naar het plaatsje Kathugala geweest. Dit is een relatief onbekend plaatsje, maar het is waarschijnlijk de leukste bestemming in Sri Lanka waar ik tot nu toe geweest ben.

We verbleven in een plek genaamd Sisira's river lounge. Het is een klein parkje met 5 bungalows. Het zijn allemaal leuke bungalows maar niet bijzonder luxe.

Het ligt recht naast een rivier. De 2 attracties van Kathugala zijn haar Rockpools en de wilde rivier waarop geraft kan worden.

Op zaterdag gingen we om 9 uur naar de rockpools. Dit is een onbeschrijvelijk mooi plekje midden in het bos. Het zijn kleine watervalletjes met poeltjes waar je in kunt zwemmen en springen en plassen.
We zijn hier ongeveer 4 uur gebleven en ik heb er oprecht van genoten. Het is niet de moeite waard om het in woorden te beschrijven, kijk maar gewoon even naar de foto's.

Het weer was stralend, het kon niet beter.

In de middag zijn we met de groep gaan raften! Een leuk detail was, dat het de hele ochtend stralend mooi weer was, en zodra we op de rivier zaten het echt met bakken uit de hemel stortten.

Door de regen, voelde alles nog veel stoerder aan en de tikkende regen op mijn helm deed me denken aan menig oorlogsfilm. Dit was ghetto rafting.

Ik wilde graag vooraan de boot zitten en dat deed ik dus ook! We kregen kort uitgelegd hoe het werkte. De instructeur beschikte over een vocabulair van 5 kreten.

- Hard right forwards
- Hard right backwards
- Hard left forwards
- Hard left backwards
- Relax

Het spreekt voor zich hoe deze instructies op te volgen toch? Als je aan de rechter kant zat luister je naar Right en visa versa.

Het raften was geweldig en we namen meerdere class 5 rapids. Ook hiervan heb ik daadwerkelijk genoten, ik zou het graag nog een keer doen. Kathugala is een absolute aanrader voor iedereen die naar Sri Lanka gaat.

De volgende ochtend hebben we nog 1 bezoekje aan de rockpools gebracht.

Het was een mooi weekend.

Het volgende weekend zou ik 5 dagen bij mijn familie verblijven.

Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik dan ook net een dag terug uit de jungle.

Op Donderdag 10 April kwam Ganga mij ophalen in Payagala. Het plan was als volgt: Ik zou Donderdag avond in haar boarding home logeren. Dit is een klein huisje in een stadje net buiten Colombo.

We vertrokken om 1 uur in de middag richting Colombo en vanaf daar naar haar Boarding home.
Op weg naar Colombo had ik geen zitplek op de bus. Op de helft werd eigenlijk een beetje wagenziek en wist ik dat het goed fout zou gaan als ik nog langer op deze bus zou blijven. Door met gebaren uit te leggen dat ik over moest geven zijn we zo snel mogelijk bij de volgende halte de bus uitgegaan.

Inmiddels was ik bewapend met een Sinhala phrase book van The lonely planet. Hier kan ik makkelijk zinnetjes en woorden aan wijzen, om te communiceren.

Ik moest echt even uitrusten en bijkomen, Ganga was heel lief en zorgzaam, het blijft immers me grote zus. Ik was nog steeds misselijk op de rest van de rit maar ik had in ieder geval een zitplaats. Ik heb het overleefd zonder mezelf binnestebuiten te vomiteren ( nee dat is inderdaad geen woord ).

De rit verliep verder goed en er zijn geen bussen opgeblazen die dag.

Het was een erg leuke ervaring om te zien waar zij al die tijd gewoond heeft. Het eten was goed en ik heb erg lekker geslapen.

De volgende ochtend vertrokken we op een 10!!!! uur durende trip naar Mideniya. In tegenstelling tot het prive ritje van vorige keer, was dit alles met het openbaar vervoer.

Eenmaal aangekomen in Mideniya verbaasde het me dat mijn moeder er stukken beter uit zag, ondanks het feit dat ze nog steeds 2 tanden had. Haar gezicht was heel anders dan op de eerste dag, en ik zag eigenlijk gelijk dat ik wel degelijk op haar leek! Dit dacht ik namelijk eerst van niet.

We hebben sowieso de zelfde ogen en neus. Ze was heel vrolijk en actief en ik was erg blij te zien dat het eigenlijk een heel vitale vrouw was. Dit stond natuurlijk in schraal contrast van wat ik de 1e keer van haar gezien had!

Wederom werd ik erg warm onthaald en iedereen was blij me te zien. Ondanks de overload aan aandacht was ik ook erg blij iedereen te zien.

Ik spoel gelijk maar even door naar de eerste keer dat ik een apart gevoel kreeg. Het was ongeveer 9 uur in de avond, en het gehele welkoms comite begon te vertrekken. Toen uiteindlijk mijn neef Nuwan ook op zijn motor vertrok voelde ik me best apart ( op een goede manier eigenlijk ).

Ik stond inneens in het donker, samen met mijn moeder en mijn zus. De gezins samenstelling waarin ik voor het zelfde geld op had kunnen groeien. We zeiden allemaal eventjes niks en keerde daarna terug naar het huisje. Ik voelde me heel vredig.

Het was tijd om te gaan slapen. In het huisje van mijn moeder staat 1 bed. Het heeft geen matras, maar een matje dat steunt op aan elkaar gevlochten touwtjes.

Mijn moeder en Ganga stonden er op dat ik op het bed sliep, zij zouden op de grond slapen ( BETON ). Dit is blijkbaar de normaalste zaak van de wereld in dit dorpje, dat gasten in je bed slapen en jij op de vloer.

Met mijn westerse opvattingen kon ik het natuurlijk niet over me hart verkraaige om me moeder op het beton te laten slapen en ben ik lekker op de vloer gaan liggen. Wel hadden de de luxe van een lakentje en een Klamboe.

Echt heel goed heb ik niet geslapen, maarja dat hoort bij deze back to basis tour.

De volgende ochtend dacht ik, he wat zou een douche toch fijn zijn. Mijn moeders huisje heeft geen douche. Wel heeft het buiten een water kraan met een plastic bak er onder. Ze wassen zich hier door emmers uit de bak te vullen en die over zichzelf heen te gooien

Ik ben natuurlijk de beroerdste niet en deed dit ook vrolijk mee. Overdag hebben deden we wat familie bezoekjes en las ik wat in mijn studieboeken.

Vergeet trouwens het Nederlandse concept van een bakkie doen bij de buren. In Sri Lanka doe je een banaantje bij de buren

Ik maak niet eens een geintje, ik heb nog nooit zoveel bananen op als in deze 4 dagen

Apen.

Het is serieus zo, elke keer dat je bij een nieuw gezin aankomt krijg je een bananen tros voorgeschoteld. Het zijn trouwens niet de Nederlandse bananen, maar de Sri Lankaanse kleine banaantjes.
Ik moet zeggen dat ze wel verdomd goed smaken.

Die avond sliep ik bij mijn Neef Nuwan. Hij is relatief rijk en heeft een relatief mooi huis. Hij beschikt zelfs over een douche. Maarja we zijn in Mideniya en dit is dus geen douche naar mijn westerse begrippen.

In de avond vroeg ik Nuwan of ik zijn douche mocht gebruiken, uiteraard mocht dit. Hij liet me de douche zien en tot mijn verbazing was het wel degelijk een douche, maar midden in de jungle zonder muurtje of wat dan ook er omheen. Hij vroeg of het goed was en keerde terug naar het huis.

De enige lichtbron die er was, was de zaklamp op mijn mobieltje. Ik legde mijn mobieltje op een boom naar mij gericht en zette de zaklamp aan. Ik deed mijn kleren uit en ja, begon maar te douchen. Het was eigenlijk een super stoere ervaring. Je moet begrijpen dat ik echt omringd was door bomen en bos, en het rijke scala aan geluiden dat een jungle kan produceren. Hier stond ik dan, als ik naar links keek werd ik verblind door mijn zaklamp en keek ik naar rechts, dan zag ik vaak de oneindigheid van het bos. Het was een bijna magische ervaring om hier zo in me eentje te staan.

Ik was eigenlijk niet eens bang, ik genoot er gewoon van.

De volgende ochtend gingen we naar de markt in Mideniya town. Het was een bijzonder druk marktje en er gebeurde van alles. Ik heb me ogen uit me schedel gekeken.

Toen gingen we naar een kledingwinkel om kadootjes voor elkaar te kopen, dit is een sri lankaans nieuwjaarsgebruik. Van Ganga kreeg ik een spijkerbroek en een t shirt, zoals je misschien begrijpt had ik de grootste moeite dit te accepteren. Voor haar kocht ik een broek en een handtas, ze was er heel erg blij mee.

Eenmaal terug gekeerd naar het huisje vond ik het tijd om de wc eens een bezoekje te brengen. Dit is natuurlijk ook een wc op ze Mideniyaans. Een betonnen hutje zonder deur met een hurktoilet en uitzicht op de jungle. Tot mijn schrik zat er een spin in het hokje, LETTERLIJK ZO GROOT ALS ME GEZICHT. Ik durf toe te geven dat ik nou eenmaal geen held ben met spinnen, en ik huurde Hitman Ganga in om hem te doden.

Ik vergat even dat dit helemaal tegen haar Buddhistische principes in is, maar toch deed ze het. Oh wat lief.

Die nacht heb ik toegegeven aan mijn behoefte aan slaap en heb ik in het bed van mijn moeder geslapen.

Ik kan wel alles gedetailleerd gaan beschrijven maar dat kost me teveel energie. Ik heb 4 dagen meegeleefd in het rustige dagelijks leven van Mideniya en ik heb het erg goed ervaren. Ik moet zeggen dat ik wel blij was toen ik eenmaal weer thuis was, een tikkeltje beschaving deed me wel goed.

Ik vertrok dinsdag ochtend terug naar huis. Deze keer werd ik toch wel emotioneel bij het afscheid nemen. Ik heb het niet duidelijk beschreven, maar ik en Ganga hebben toch wel een hechtte band en mijn moeder vind ik ook een hele lieve vrouw.

Damens en heren ik ben te moe om verder te schrijven, ik ga nu even wat fotootjes plaatsen.

Ik ben nog altijd heel blij met jullie reacties!

Liefs

Timon.